Παρασκευή 17 Μαρτίου 2006

Χωρίς λέξεις κι εικόνες

Έχω να πω σε έναν άνθρωπο πράγματα πολλά
για σκέψεις, θύμισες, συναισθήματα...
Να του δώσω να με καταλάβει,
γιατί δεν έπεσα στα γόνατα ακόμα.

Μα είναι σκυμένος, κοιτάει στη γη
και δε μπορεί, δε θέλει να με ακούει.
Και πώς να δει να θυμηθεί τον ουρανό;
Πώς να του σφουγγίξω τα δάκρυα με ένα τραγούδι;

Μέσα στη θλίψη της ανημποριάς μου,
σε μια ελπίδα μόνο χαμογελάω:
Να ξυπνήσει το τρομερό θεριό
που επειδή κοιτάει προς τα πάνω,
άνθρωπο το ονόμασαν.

ιζ' Μαρτίου ,βστ'
04:18 π.μ.

Έξω, στον μεγάλο δρόμο τα φώτα σβήσαν.
Απ' τον ουρανό, τον φέγγει η σελήνη.

Σάββατο 11 Μαρτίου 2006

Η γριά μουσαφίρισσα

Είναι μία γριά, πραγματικά πολύ μεγάλη σε ηλικία, που γυρίζει όλον τον κόσμο
και κατοικεί ανάμεσα στους ανθρώπους.
Έχει αφήσει πολύν καιρό την ερημιά απ' την οποία ξεκίνησε και ζει φιλοξενούμενη στους ανθρώπους που επισκέπτεται.
Είναι πραγματικά εντυπωσιακό το πόσο μεγάλη φροντίδα απολαμβάνει από τους οικοδεσπότες της!
Είναι διπλά εντυπωσιακό, αν αναλογιστεί κανείς ότι η γριά αυτή δεν είναι καλή παρέα.
Απ' τη στιγμή που θα μπεί στο σπίτι, με έναν πειστικό τρόπο, άλλοτε ήρεμα, άλλοτε όχι (γνωρίζει καλά το πώς να πετύχει το στόχο της), επιβάλλει τους κανόνες της. Κανόνες που υπό την επιροή της, γίνονται άμεσα αποδεκτοί.
Το σπίτι δεν θα δεχτεί κανέναν άλλο επισκέπτη.
Είναι ούτως ή άλλως ασήμαντοι και άχρηστοι κατά την παρουσία της.
Οι σπιτονοικοκύρηδες δεν θα την αφήσουν στιγμή αν είναι δυνατόν.
Θα την ταΐσουν, θα την ποτίσουν, θα της δείξουν στοργή,
γιατί αυτή μόνο είναι αληθινός τους σύντροφος.
Εκτός αυτού, είναι τυφλή και κωφάλαλη, γι αυτό χρειάζεται όλη τους τη φροντίδα και την αγάπη.
Είναι πραγματικό στήριγμα της ανθρωπιάς τους,
και καθρεύτης τους.
Γι' αυτό και όλοι την λατρεύουν, παρ' όλο τον πόνο τους.
Γι' αυτό κάνουν ό,τι μπορούν για να την ευχαριστήσουν, όσο είναι δίπλα τους.
Δεσπόζει και καλύπτει όλα τα τριγύρω τους.

Αυτή μόνο αποφασίζει πότε θα φύγει, κανένας δεν έχει τη δύναμη να τη διώξει.
Ας την αντιπαθεί, τη θέλει.
Ας τη μισεί, την έχει ανάγκη.
Σαν φύγει, για λίγο, την βλέπουν όπως είναι:
Γριά, τυφλή, κωφάλαλη, δεσποτική.

Το όνομά της είναι "Μοναξιά"
και γράφεται πάντα με καθαρά γράμματα.

Δευτέρα 6 Μαρτίου 2006

Αρμονία

Είναι μια νύφη, πάντοτε,
που όταν κάτι φιλήσει,
θα το φιλέψει ομορφιά,
θα του προσφέρει ζήση.

Και τις χαρές και λύπισες
με μέτρο κατευνάζει
κι αφήνει ήσυχες καρδιές
απ' ό,τι τις ταράζει.

Απούσα, δεν θα θυμηθείς.
Παρούσα, η νηνεμία,
το φως, το απαύγασμα που ζεις
λέγεται αρμονία

Κ. Δευτέρα, στ' Μαρτίου ,βστ'
15:36

Δημήτρη, θα επανέλθω.
Για την ώρα με έχει απορροφήσει το παραμύθι.