Περίπατοι

Περπάταγα στις γειτονιές τριγύρω και σκεφτόμουν πως καιρό έχω να δω κανένα πιτσιρίκι να κουβαλάει το ταψί με το φαΐ από τον φούρνο.

Φαντάστηκα κιόλας τα χαρτιά και τα κομμάτια από τις εφημερίδες που μπαίνουν ανάμεσα στα χέρια του κουβαλητή και το ταψί.
Χωρίς αυτά δεν κρατιέται το ζεστό ταψί.


Θυμήθηκα ύστερα τον φούρνο της θείας μου στο χωριό.
Αυτόν που οι πιτσαρίες τώρα παινεύονται πως χρησιμοποιούν, αλλά τον "πραγματικό".
Τη θυμάμαι να λέει για το ταψί ότι "πίνει το νερό" και στο πρόσωπό μου να κατακάθεται, σαν τη στάχτη, που τη φύσαγα δυνατά από καμιά γωνιά για να τη δω να γεμίζει τον αέρα, μια μεγάλη απορία και μια δυσπιστία.
Τη θυμάμαι, μα εκείνη όλο και λιγότερα καταφέρνει να θυμάται.


Έβγαλα η φωτογραφική μηχανή κι άρχισα να δοκιμάζω τη σταθερότητα του χεριού μου τραβώντας στο λιγοστό φως.
Βρήκα ένα-δυο σημεία ξεχασμένα από την αναδόμηση της περιοχής, με αμυγδαλιές ανθισμένες.



μια-δυο φόρμες ενδιαφέρουσες,
(πάντα βρίσκεις κάτι ενδιαφέρον αν ψάξεις, πάντα)

μα τέτοια ώρα, οι φούρνοι είναι κλειστοί,
τα φώτα λειψά,
και το χέρι μου παραμένει ασταθές.

10:56 μ.μ.
Τρίτη, κγ' Ιανουαρίου ,βζ'
Το ένα πίσω από το άλλο...

Μπά! Και ποιος το λέει;

Είναι άραγε το ποιοι είμαστε αυτό που βαραίνει τους λόγους μας
ή σαν ελαφρύ νέφαλο τους παρασέρνει στην άκρη του ορίζοντα και τους κατακρημνίζει;

Είναι άλλο το ποτήρι όταν το κρατάει ένας ταπεινός και όταν το κρατάει ένας σπουδαίος;
Ένας ψεύτης και ένας ειλικρινής;
Ένας άνδρας και μια γυναίκα;
Ένας εργάτης, ένας καλλιτέχνης κι ένας επιστήμονας;

Είναι βέβαια άλλος ο τρόπος που κρατάει ο καθείς
και που χειρίζεται το ποτήρι.
Άλλος ο τρόπος του το δείχνει, που το περιγράφει.

Μα το ίδιο το ποτήρι, σαν ον που υφίσταται
πριν από τη χρήση και μετά από αυτή,
πόσο και πώς αλλάζει απ' του καθενός το χέρι;

Οι ιδέες και οι αλήθειες που φέρουμε,
πόσο και πώς αλλάζουν στου καθενός το στόμα;

12:39 μ.μ.
Δευτέρα, κβ' Ιανουαρίου ,βζ'
Συνεχείς ανοιχτές μέρες.