Αν και γενικώς δε με ενθουσιάζει η ιδέα του:
Κάνε ότι κάνω, κάνε να το κάνουν κι άλλοι τρεις,
η ταινία "Προώθησέ το" (Pay it forward) με ενθουσίασε.
Για αυτό, και αφού αναφερόμαστε
σε ένα από τα πιο αγαπημένα μου θέματα,
τον κινηματογράφο,
θα απαντήσω στην πρόσκληση της
κυράς Μιραντολίνας Λοκαντιέρας με τα ακόλουθα:
η ταινία "Προώθησέ το" (Pay it forward) με ενθουσίασε.
Για αυτό, και αφού αναφερόμαστε
σε ένα από τα πιο αγαπημένα μου θέματα,
τον κινηματογράφο,
θα απαντήσω στην πρόσκληση της
κυράς Μιραντολίνας Λοκαντιέρας με τα ακόλουθα:
Λοιπόν αν καθόμουν κι άλλο,
αφ' ενός θα ξημέρωνε,
αφ' εταίρου θα ήταν άλλη η λίστα:
The Razor's Edge (1984)
αφ' ενός θα ξημέρωνε,
αφ' εταίρου θα ήταν άλλη η λίστα:
The Razor's Edge (1984)
In weiter Ferne, so nah! (1993)(Τόσο μακριά, τόσο κοντά)
Smoke (1995)
(Καπνός)
Ένας νομοταγής πολίτης (1974)
(Enas nomotagis politis)
The Mouse That Roared (1959)
Το ποντίκι που βρυγχάται
Akahige (1965) (ο κοκκινογέννης)
Homem Que Copiava, O (2003)
(Ο άνθρωπος που έβγαζε φωτοτυπίες)
Και, ναι, θα γράψω κι εγώ πως αυτά είναι λίγα από τα επιτεύγματα της εβδόμης τέχνης που θαυμάζω και συνεχίζει να δημιουργεί.
Ούτε Ken Loach, ούτε Mike Leigh, ούτε Blake Edwards, ούτε Monty Pythons, ούτε Jim Serridan, ούτε πολλοί άλλοι που δε χωράγανε και στο προφίλ μου εξ' άλλου, όταν προσπάθησα να τους περιμαζέψω κάποιο καιρό πριν.
Δεν θα το "προωθήσω" γιατί θα προτιμούσα να πάρουν την πρωτοβουλία όσοι έχουν να γράψουν επί του θέματος, περισσότερο από αυτούς που έχουν μια πρόσκληση.
Αφήνω τις προσκλήσεις μου στο κεφαλόσκαλό μου λοιπόν.
Κι ος αγαπάει και ζητά,
μη λυπηθεί να πάρει.
Κι α πάρει, ας κάνει σχόλιο
να πάρουμε χαμπάρι.
02:28 π.μ.
Τετάρτη, ιδ' Μαρτίου ,βζ'
Μαρτιάτικος καιρός.
Τετάρτη, ιδ' Μαρτίου ,βζ'
Μαρτιάτικος καιρός.
2 σχόλια:
Δεν έχω δει τις τέσσερις! αυτή είναι λίστα, δηλαδή (σε στελνει τσιφ στα ψαχτήρια)
Να μαντέψω;
Έχεις σίγουρα δει το
"τόσο μακριά, τόσο κοντά"
(εν είδει σήκουελ ίσως, ήταν η πρώτη που είδα στον κινηματογράφο και όχι σε βίντεο ή τηλεόραση του πανίσχυρου Βιμ).
Έχεις μάλλον δει το "ένας νομοταγής πολίτης" του Ε. Θαλασσινού στην τηλεόραση.
Τώρα, παίζομαι.
Ή "το ποντίκι που βρυχάται" έχεις δει, (το πιο πιθανό, ως πιο παλιό και γνωστή κωμωδία και Πίτερ Σέλερς) ή τον "Καπνό", που όταν το έπαιξε ο θερινός της Πετρούπολης (τότε, που μπορούσαμε να βγάλουμε και κάρτα μέλους και να πηγαίνουμε σχεδόν μέρα παρά μέρα, ίσως να γράψω κάποια στιγμή για όλα αυτά τα βράδια, όλες αυτές τις ταινίες) είχα πάει να το δω και τις δυο μέρες.
Το τελευταίο, να πω πως δεν το βρήκα στα DVD Club, μόνο στο διαδίκτυο, και βρήκα και τους υπότιτλους στα αγγλικά. Αλλά αφού το είδα το Νοέμβρη στο φεστιβάλ κινηματογράφου, εντυπωσιάστηκα.
Το ήθελα mine! mine! mine! που λένε και οι γλάροι στο "Ψάχνοντας το Νέμο"...
Δημοσίευση σχολίου