Empire of dirt

Σ' αυτό το ταξίδι που κάνουμε όλοι,
άλλοι πηγαίνοντας αργά κι άλλοι γρήγορα,
άλλοι με εφόδια κι άλλοι επαίτες,
άλλοι περπατώντας,
άλλοι οδηγώντας,
άλλοι κωπηλατώντας,
άλλοι πετώντας
κι άλλοι κουτσαίνοντας,
έχουμε δυο - τρεις σταθμούς
απ' όπου όλοι θα περάσουμε αργά ή γρήγορα.

Θα γελάσουμε και θα κλάψουμε,
αλλιώτικα ο καθένας στον κάθε σταθμό.
Άλλοι θα τους δουν σα λύτρωση
κι άλλοι σαν καταδίκη.
Σα λιμάνι να ξαποστάσουν
ή σαν θύελλα που τους μαστιγώνει.

Θα κοιταχτούμε,
σαν απαντήσουμε ο ένας τον άλλο,
σαν συνοδοιπόροι,
σαν εμπόδιο ο ένας του άλλου,
σαν σάρκες από τη σάρκα μας,
ή σαν κακές πληγές πυορροούσες.
Άλλοτε ξέροντας, κι άλλοτε αγνοώντας -οι ίδιοι-
πως,
με τους ίδιους (αναπόφευκτους) σταθμούς,
σε άλλες στιγμές και από άλλες ρότες,
με άλλα βλέμματα,
άλλες χροιές και άλλους τόνους,
τυφλοί απέναντι στο τι έπεται,
το ίδιο ταξίδι κάνουμε.

06:10 μ.μ.
Παρασκευή κδ' Αυγούστου ,βζ'

Ζέστη, αέρας και φωτιά.
(Σε άλλη περίπτωση,
θα είχε και μουσική)

Η τριλογία

Η πρώτη του ταινία που είδα ήταν βιντεοκασσέττα, και ήταν το "Κάρμεν".

Όταν τη συζητούσα με τον Στέλιο, μου συνέστησε να ψάξω να βρω μια ταινία του που είχε δει πριν χρόνια και του άρεσε πολύ, τό "Μάγος Έρωτας".



Και από τον Αντώνη (ή από τη Φαίη; ) βρήκα μόνο με αγγλικούς υπότιτλους το "Ματωμένο γάμο".


Το "El Amor Brujo" ακόμα δεν το έχω δει.
Ελπίζω να το βρω σύντομα, πέρα από σκηνές που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο.

Η σύνδεση έγινε αργότερα, στα προσεχώς της συλλογής "criterion", όπου αναφέρει τις τρεις αυτές ταινίες σαν μέρη της φλαμέγκο τριλογίας του Κάρλος Σάουρα.

Δεν γνωρίζω γιατί δεν ονομάζουν πενταλογία το σύνολο των έργων αυτών, μαζί με το "Φλαμέγκο"

(Παρένθεση, εκτός θέματος: To "verde que te quiero verde" είναι από τους στοίχους του ποιήματος του Λόρκα "Romance Somnámbulo" διασκευασμένο, αλλά κρατώντας το νόημά του.
Κάπου είχα διαβάσει ότι η κοπέλα στην οποία αναφέρεται στην αρχή είναι νεκρή, εξ' ου και τα μάτια από κρύο ασήμι... εγώ το αφήνω στους αναλυτές το πράγμα)

και το πρόσφατο "Iberia".


Ίσως γιατί είναι το τέταρτο και "...το πέμπτο μέρος της γνωστής τριλογίας..." όπως θα έλεγε ο Ντάγκλας Άνταμς.
Ίσως γιατί τα δυο τελευταία αυτά, αν και διέπονται από μια συνέχεια, δεν είναι στη σκιά μιας και μόνης ιστορίας και πλοκής. Παρά είναι περισσότερο σαν να αποτυπώνουν τη μουσική αυτή, στις διαφορετικές της εκφάνσεις.

"Δεν ξέρω τι σημαίνει αυτό,
αλλά εμένα μου αρέσει πολύ"

Χρόνια πολλά Μαργαρίτα,
ώρα καλή νά 'χεις στην πρύμνη σου
και αέρα στα πανιά σου!
01:04 π.μ.
Τετάρτη, η' Αυγούστου ,βζ'