Απόδοση, αντί ανταπόδοσης

(English description following)

Η ΧΕΙΡΟΝΟΜΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΜΟΥ ΜΕΝΕΙ

Είμαι ένας δημιουργός μηχανών.
Ένας παραγωγός εργαλείων.
Συνθέτω αντικείμενα,
που σχεδιάζω, που με καθορίζουν.
Μηχανές που αναταράσσουν τον αέρα.

Εργάζομαι επί της ύλης,
της σιγής, του χρόνου.

Για να δημιουργήσω ένα αντικείμενο
που μέσα στους αιώνες
θα χρησιμοποιείται για να παράξει
ένα εφήμερο άυλο:
τον ήχο.

Είναι στο σώμα μου που συγκαταλέγονται όργανα μέτρησης
των οργάνων που δημιουργώ.

Στα μάτια μου, στα αυτιά μου,
σε κάθε μυ πονεμένο.
Στα χέρια μου, στην πνοή μου.

Κάνοντας το φιλμ, ανακαλύπτω την αυτόνομη ζωή των χεριών μου.
Γνώριζα την πρόθεσή τους, ανακαλύπτω την λειτουργία τους:

Η δημιουργία των αντικειμένων που με ξεπερνά.
Που συγκαταλέγεται σε έναν χρόνο που δεν είναι ανθρώπινος.

Κι όταν το αντικείμενο τελειώνει, στην νομαδική ζωή,
δε μένει παρά μια φευγαλέα εντύπωση ενός ήχου
και αυτή, η μόνιμη, που χαράχτηκε στα χέρια μου.

Εν τέλει, η χειρονομία είναι αυτή που μου απομένει.

Το ποίημα αυτό αποτελεί το κείμενο του βίντεο στο οποίο οδηγεί ο σύνδεσμος. (Του Sébastien Seixas)
Προτίμησα την εγγύτητα από το ρυθμό.
Αγαπητέ Σεμπ, ζητώ συγνώμη για τη (κατά-)χρήση και μετάφραση, αλλά δικαιολογώ τον εαυτό μου λόγω του ότι το έργο ήταν τόσο καλό που στην ουσία πήγαινε γυρεύοντας...

This poem is the text of the video towards which the link is leading. (After Sébastien Seixas)
I preferred being close, rather than being rhythmical.
Dear Seb, I am sorry for using it and translating, but I find an excuse for myself to the fact that it was so nice that it was practically asking for it...

The Gesture is what stays with me from Sébastien Seixas on Vimeo.

ιε' Μαΐου ,βκδ'
Μακρύ απόγευμα του Μάη.