Ύστερο δάκρυ

Αν είναι λόγος που χύνουμε δάκρυα
την ώρα της ύστατης χαράς,
είναι που μέχρι τη στιγμή της λύτρωσης,
δάκρυ των ματιών δεν ανακούφισε.

Κι ό,τι την ώρα του παλέματος
δε βρήκε τρόπο να ειπωθεί ή να γένει,
σαν κόπασε η τρικυμία και ήρθε ο ήλιος,
ανάβλυσε να διεκδικήσει τη ζωή του.

Οσάν ομοιάζουν τα της ηδονής και του πόνου -
τα της χαράς και της λύπης, αντάμα.

Δευτέρα, ιστ' Οκτωβρίου ,βστ'
1:30 π.μ.
Αψηφώ που κρυώνει

η επιθυμία η απέραντη

Λόγιαζα: "Σαν έβρισκες αυτούς που τα ίδια "θέλω" μοιραζόσαστε, και αρχίζατε να χτίζετε, να σπέρνετε, να ζυμώνετε και να τρώτε, να μοιράζεστε με όσους άλλους επιθυμούν τον άρτο τον πιο ξάστερων, των πιο λαμπρών σας επιθυμιών, (των επιθυμιών των ίδιων που όλοι οι άνθρωποι κρατούν μέσα τους, μα χαμένοι μες στον τρόμο, για να κάνουν πραγματικότητα, απολύουν) πού θα έβαζες τα όρια;
Και ως πού θα έφτανες για να διαφυλάξεις αυτό το κτίσμα;
Φτάνοντας κάπου θα το διαφύλαττες τάχα, ή παραμένοντας εντός;"

Απ' την ώρα π' αρχίζεις να ζητάς όρια και περιφράξεις στα "θέλω" και τα όνειρα, αρχίζουν να γίνονται βαρύ φορτίο.
Τότε, χωρίς να το καταλάβεις φορές το γιατί, τα μάτια σου που καρφώνονται στο άπειρο δε θέλουν πια το ίδιο τοπίο να πεθυμούν και ψάχνουν κάποιο άλλο,
λιγότερο να μοιάζει με φυλακή, περισσότερο με πλατειά θάλασσα.

02:34 π.μ.
Κυριακή, α' Οκτωβρίου ,βστ'
Το νέο σύστημα ακόμα φτιάχνεται.
Η "παρένθεση" από την Πολιτεία Ευόσμου,
Οδός Μιαούλη
Καλό μήνα!