Το συναπάντημα

Είναι δυο χρόνια τώρα που η Μεγάλη Παρασκευή μοιάζει με φωτογραφία.


Μεγάλη Παρασκευή, στην τελευταία μου δουλειά ισούται με σίγουρη αργία, η μόνη μέρα του χρόνου. Έτυχε το λοιπόν να ξυπνήσω σχετικά νωρίς, να πάω στην κουζίνα και να κοιτάξω από το τζάμι της μπαλκονόπορτας. Έκανε ψύχρα και στο πεζοδρόμιο καθότανε ένα παλικάρι, προφανώς περιμένοντας να περάσει κάποιος και να τον πάρει για δουλειά.
Τώρα πια που γίναν περισσότερα τα μαγαζιά και άνοιξε και τράπεζα - λιγότερο, αλλά στη γειτονιά μου συνήθιζα να βλέπω αλλοδαπούς να περιμένουν να τους παραλάβει το μεροκάματο.
Μια κάθε τόσο, και το περιπολικό, που σήμαινε τρέξιμο, ή τρεξίματα.

Ήταν το λοιπόν, μόνο στο κρύο το παλικάρι, κι εγώ αναρωτιώμουν αν θα έπρεπε να κατέβω να του πω πως δεν είναι μέρα για μεροκάματο και να μην ξεπαγιάζει άδικα.
Εκείνη την ώρα, είδα μέσα από το τζάμι τη μαύρη φιγούρα ενός ιερωμένου. Είδα μόνο την πλάτη του, αλλά ξεχώρισα το νεύμα που έκανε με το κεφάλι του, μια ελαφριά υπόκλιση προς το παλικάρι καθώς περνούσε από δίπλα του και - προφανώς - το βλέμμα τους διασταυρώθηκε.

Ακόμα δεν έχω κάτσει να ψάξω αν έχει νόημα η εικόνα αυτή. Μα είναι μέσα μου, όλο αυτό το συμβάν, μια πλήρης "σεκάνς" ("σκηνή" ελληνιστί) με αρχή, μέση και τέλος. Με δράση, μα που θα μπορούσε να δωθεί και με μια φωτογραφία. Στατική μεν, μα εμπεριέχουσα το πριν και το μετά.

Για την πένθιμη καμπάνα που ακουγόταν - όπως τώρα, καλή ώρα - από την εκκλησία παραδίπλα δε χρειάζετε να σας πω πολλά για να την περιγράψω. Οι περισσότεροι που μπορεί να φτάσετε ως εδώ να διαβάσετε αυτές τις γραμμές, θα έχετε τον ήχο πρόχειρο μέσα σας.
Από τότε, η μπαλκονόπορτα της κουζίνας κοιτάζει σε τοίχο, μιας και η τράπεζα και τα μαγαζιά ήταν η αρχή της ανάπτυξης της περιοχής μόνο.
Μα η Μεγάλη Παρασκευή, πιότερο από επιτάφιους και στολίσματα στο χωριό, από τις περιφορές στην Αγία Ειρήνη, Αιόλου - Σύνταγμα και πάλι πίσω, από τις μπάντες του στρατού που αταίριαστα γινόντουσαν αγγαρεία, είναι αυτό το συναπάντημα.
Μια φωτογραφία που ποτέ δεν πάρθηκε, μα εντυπώθηκε αφηρημένα.

04:35 μ.μ.
Μ. Παρασκευή, κε' Απριλίου ,βη'

Φυσάει βοριάς...

Αν δεν προκάμω το παραμύθι ως την Κυριακή,
καλή Ανάσταση νά 'χουμε!