Εμείς οι ευτυχείς και οι προνομιούχοι,
που έχουμε τον δικό μας, ιδιαίτερο χώρο στον οποίο ζούμε και λειτουργούμε,
γράφουμε, ζωγραφίζουμε, παίζουμε μουσική,
διαβάζουμε και βλέπουμε ταινίες,
συλλογούμαστε και αφαιρούμαστε,
έχουμε άλλον ένα τρόπο να διακρίνουμε το σύνηθες στη ζωή μας, το τακτικό.
Λειτουργεί και υπάρχει ο χώρος μας σαν ένα οικοσύστημα από μόνος του.
Κάθε τι που προστίθεται ή αφαιρείται
χρωματίζει και αλλάζει το σύνολο,
αλληλεπιδρά με τα πάντα,
καθώς επίσης και με εμάς τους ίδιους.
Στον χώρο το δικό μας, ο χρόνος είναι το πιο σίγουρο κόσκινο,
η λύδια λίθος που θα κρίνει το τι ταιριάζει και το τι είναι παράταιρο
στον ιδιαίτερο κόσμο μας.
Ό,τι φεύγει, περνάει στη λήθη,
ό,τι παραμένει, γίνεται αναγκαίο.
Γίνεται στοιχείο αυτής της ιδιαίτερης αυλής
στην οποία καλλιεργούμε τους ανθούς μας.
Τους ποτίζουμε με τις εικόνες που μαζεύουμε από τις περιπλανήσεις μας.
Τους τρέφουμε με τις εμπειρίες και τις επιθυμίες μας.
Τους λούζουμε με το φως από τα γέλια και τα κλάματά μας.
Τους διαιωνίζουμε μοιράζοντας τους.
Αν κάθε πράγμα που προστίθεται η αφαιρείται όμως, και το πιο μικρό,
χρωματίζει και αλλάζει το σύνολο,
όταν προστίθεται ή αφαιρείται – έρχεται ή φεύγει ένας άνθρωπος,
τότε συθέμελα ξαναχτίζεται κι απ’ την αρχή ορίζεται όλος ο χώρος.
Αυτός ο δικός μας, ο ιδιαίτερος, ο συνηθισμένος,
ούτε συνηθισμένος, ούτε ιδιαίτερος,
πολύ πιο λίγο δικός μας μοιάζει.
Όπως όμως στο ποτήρι
που ο ζωγράφος ξεπλένει το χρώμα
από τις τρίχες του πινέλου,
το νερό θολώνει και δε μπορείς να δεις μέσα του,
μα λίγο – λίγο το χρώμα της τέμπερας κατακάθεται,
και καθαρίζει το νερό, γίνεται διαυγές,
έτσι κάθε αλλαγή,
μικρή ή μεγάλη,
βρίσκει τη θέση της στον κόσμο μας,
στο χώρο μας.
Κι εμείς σ’ αυτό το νέο κόσμο τον εαυτό μας.
Τον εαυτό μας τον νέο, τον αλλαγμένο,
στον νέο, αλλαγμένο κόσμο.
Κάθε τι που ήρθε κι έφυγε στον και από τον χώρο μας,
άφησε το σημάδι του, όχι μόνο στον χώρο,
μα και στο ίδιο μας το είναι.
Κάθε άνθρωπος σε υπερθετικό βαθμό.
_
Κατά καιρούς, άνθρωποι με ρώτησαν:
«χαίρεσαι που είμαι εδώ;»
ή
«σου λείπω;».
Και το «ναι» το σκέφτηκα για να το πω.
Γιατί μέσα στο «ναι» δεν περικλειόταν όλα αυτά
που αυτός ο άνθρωπος έκανε στο χώρο και το είναι μου.
Όταν εκεί ήταν,
και στο χώμα της αυλής μου τις ρίζες του, σα δέντρο
βαθιά έχωνε.
Και την κάθε σπιθαμή με τις χοντρές σα μπράτσα
και τις λεπτές σαν ίνες ρίζες πλημμύριζε.
Τίποτα απ’ το είναι μου να μην είναι
που να μη φτάνει.
Όταν έλειπε,
και σαν ένα δέντρο που το ξεριζώνει ο άνεμος από τη γης,
μια τρύπα βαθιά και φρέσκια αφήνει.
Και παίρνει μαζί του,
ανάμεσα στις ρίζες του,
κομμάτια γης.
Αφήνει πίσω του
έναν σωρό κομματάκια από ρίζες.
Για πάντα να μένουν
εντός, βαθιά, στέρεα,
στο χώμα, στο είναι.
Δε θέλω να απαντάω με ένα «ναι» σε τέτοιες ερωτήσεις.
Θέλω να κοιτάζει εκείνος που με ρωτάει
με τα μάτια τα δικά μου
τον χώρο μου,
ποτέ ξανά «ναι» να μην του πω.
4.07 μ.μ.
Τετάρτη, κστ’ Ιουλίου ,βστ’
Ζέστη στο δωμάτιο,
τα πατζούρια κλειστά.
Τετάρτη 26 Ιουλίου 2006
Σάββατο 22 Ιουλίου 2006
Musafir
Είναι περίεργο λίγο αυτό που συμβαίνει με τις γλώσσες. Κι ύστερα, τόσο φυσικό.
Είσαι στο τραίνο και στο πλάι σου άνθρωποι απ' την άλλη άκρη της γης ή της Ευρώπης, ή των Βαλκανίων, και κάποιες λέξεις, σα νά ΄χουν αναπτύξει άγκιστρα στη ράχη τους, γαντζώνονται στο νου μας και ξυπνάνε έννοιες και εικόνες.
Θες ότι η μητρική μας γλώσσα έχει απλώσει ρίζες ίσαμε την άκρη του κόσμου και τα φύλλα της, οι λέξεις της, αρωματίσανε πολλών άλλων τόπων τις γλώσσες;
Θες ότι η ναυτιλία των Ελλήνων και το εμπόριο εισήγαγαν στο λεξιλόγιό μας λέξεις όπως "καδένες", "φάτσα", "πόρτα", "σίγουρα", "κέφι", "αλέγρος", "μάρκα" και άλλες πολλές;
Θες ότι στην καθημερινότητά μας είναι αναπόσπαστο μέρος τα ακούσματα από χώρες όλου του κόσμου και ο κόσμος έχει μικρύνει;
Ίσως πάλι να είναι το ότι κι αν οι λέξεις αλλάζουν, ο τονισμός έχει πολλά κοινά. Ιδίως σε γλώσσες χωρών που βρίσκονται σε ένα γεωγραφικό χώρο που διευκολύνει την συχνή επικοινωνία και την διαπολιτισμική ανταλλαγή.
Ευχαριστιέμαι να ψάχνω στις λέξεις, στα νοήματα και στον τρόπο τους να αγκιστρωθώ, όχι για να ανασύρω τις εξηγήσεις τους, μα αυτό τον στόχο τους να επιτύχω: την επικοινωνία.
Ωστόσο, το μέσον της επικοινωνίας το οποίο πιο πολύ απ' όλα έχουμε επιτηδεύσει (κι ας μην είναι το πιο δυνατό) είναι ο λόγος. Ο γραπτός περισσότερο και σε συνέχεια ο προφορικός.
Κι αν τον λόγο τον δομούν οι πλίνθοι, οι κέραμοι και τα συνδετικά χαρακτηριστικά τους, έχει πάντα ενδιαφέρον να περιηγείσαι στων διαφορετικών γλωσσών τα κτίσματα. Να ανακαλύπτεις τους ποικίλους τρόπους, ρυθμούς και τεχνοτροπίες, που οι άνθρωποι μηχανεύτηκαν για να φτιάξουν μια εστία για εκείνο το φως που αντικρίζουν κοιτώντας και βλέποντας τον κόσμο εντός και πέρα απ' αυτούς.
01:53 π.μ.
Σάββατο, κβ' Ιουλίου ,βστ'
Οι άνεμοι συνεχίζουν να φυσάνε
μανιασμένα.
Είσαι στο τραίνο και στο πλάι σου άνθρωποι απ' την άλλη άκρη της γης ή της Ευρώπης, ή των Βαλκανίων, και κάποιες λέξεις, σα νά ΄χουν αναπτύξει άγκιστρα στη ράχη τους, γαντζώνονται στο νου μας και ξυπνάνε έννοιες και εικόνες.
Θες ότι η μητρική μας γλώσσα έχει απλώσει ρίζες ίσαμε την άκρη του κόσμου και τα φύλλα της, οι λέξεις της, αρωματίσανε πολλών άλλων τόπων τις γλώσσες;
Θες ότι η ναυτιλία των Ελλήνων και το εμπόριο εισήγαγαν στο λεξιλόγιό μας λέξεις όπως "καδένες", "φάτσα", "πόρτα", "σίγουρα", "κέφι", "αλέγρος", "μάρκα" και άλλες πολλές;
Θες ότι στην καθημερινότητά μας είναι αναπόσπαστο μέρος τα ακούσματα από χώρες όλου του κόσμου και ο κόσμος έχει μικρύνει;
Ίσως πάλι να είναι το ότι κι αν οι λέξεις αλλάζουν, ο τονισμός έχει πολλά κοινά. Ιδίως σε γλώσσες χωρών που βρίσκονται σε ένα γεωγραφικό χώρο που διευκολύνει την συχνή επικοινωνία και την διαπολιτισμική ανταλλαγή.
Ευχαριστιέμαι να ψάχνω στις λέξεις, στα νοήματα και στον τρόπο τους να αγκιστρωθώ, όχι για να ανασύρω τις εξηγήσεις τους, μα αυτό τον στόχο τους να επιτύχω: την επικοινωνία.
Ωστόσο, το μέσον της επικοινωνίας το οποίο πιο πολύ απ' όλα έχουμε επιτηδεύσει (κι ας μην είναι το πιο δυνατό) είναι ο λόγος. Ο γραπτός περισσότερο και σε συνέχεια ο προφορικός.
Κι αν τον λόγο τον δομούν οι πλίνθοι, οι κέραμοι και τα συνδετικά χαρακτηριστικά τους, έχει πάντα ενδιαφέρον να περιηγείσαι στων διαφορετικών γλωσσών τα κτίσματα. Να ανακαλύπτεις τους ποικίλους τρόπους, ρυθμούς και τεχνοτροπίες, που οι άνθρωποι μηχανεύτηκαν για να φτιάξουν μια εστία για εκείνο το φως που αντικρίζουν κοιτώντας και βλέποντας τον κόσμο εντός και πέρα απ' αυτούς.
01:53 π.μ.
Σάββατο, κβ' Ιουλίου ,βστ'
Οι άνεμοι συνεχίζουν να φυσάνε
μανιασμένα.
Παρασκευή 21 Ιουλίου 2006
Τα νέα του Γιώργου
Δεν είχα σκοπό να γράψω κάτι για το θέμα.
Ετοίμαζα ένα ποστ για τις γλώσσες και το πρωί που έφτασα στο σπίτι, έλαβα αυτό το e-mail από τον Γιώργο στο Παλέρμο.
Όλες αυτές τις μέρες, μου ερχόταν στο νου αυτό που μας είχε πει για τον πολυετή πόλεμο του Λιβάνου:
"Οι γενιές που τον ζήσανε δε μπορούν να τον παραβλέψουν. Είναι κατεστραμμένες. Η ελπίδα είναι στην επόμενη γενιά"
Περιέγραφε καταστάσεις και σκηνές που ο νους μου ακόμα δε μπορεί να συλλάβει.
Επειδή το κείμενο ήταν γραμμένο στα αγγλικά, το μεταφράζω:
ελέγξτε αυτό το site: http://www.fromisraeltolebanon.org
και
Παρακαλώ πηγαίνετε στο http://julywar.epetition.net
και υπογράψτε την αίτηση "Σώστε τους Λιβανέζους Πολίτες" και προωθήστε αυτή την πρόσκληση στους φίλους σας.
Οι Λιβανέζοι πολίτες βρέθηκαν υπό συνεχή επίθεση από την πολιτεία του Ισραήλ για πολλές ημέρες. Η Πολιτεία του Ισραήλ, αψηφώντας τους διεθνείς νόμους και τη Συνθήκη της Γένοβας, εξαπολύει μια θαλάσσια και εναέρια πολιορκία με στόχο το σύνολο του πληθυσμού της χώρας. Αθώοι πολίτες του Λιβάνου τιμωρούνται συνολικά από την πολιτεία του Ισραήλ σε επιτηδευμένες πράξεις τρομοκρατίας όπως περιγράφονται στο Άρθρο 33 της Συνθήκης της Γενεύης.
Για όσους γνωρίζουν καλύτερα την αγγλική, ιδού το κείμενο:
check this site:http://www.fromisraeltolebanon.org
and
Please go to http://julywar.epetition.net and sign the Save the Lebanese
Civilians Petition and forward this invitation to your friends.
Lebanese civilians have been under the constant attack of the state of
Israel for several days. The State of Israel, in disregard to international
law and the Geneva Convention, is launching a maritime and air siege
targeting the entire population of the country. Innocent civilians are being
collectively punished in Lebanon by the state of Israel in deliberate acts
of terrorism as described in Article 33 of the Geneva Convention.
http://julywar.epetition.net
palermo july 2006
Ακολουθώντας την παρότρυνση για προώθηση της πρόσκλησης, χωρίς διάθεση σχολιασμού ή κριτικής άποψης, σας κοινοποίησα το παραπάνω.
Το μόνο που θα ήθελα να επισημάνω είναι πως το site http://www.fromisraeltolebanon.org έχει κάποιες εικόνες που θα ήθελα να μην αντικρίσω. Ακόμα περισσότερο, να μην υπάρξουν.
Είναι φρικαλέες και ας μην εκτεθεί κάνεις στη θέα τους εν άγνοιά του.
4:44 π.μ.
Παρασκευή, κα΄ Ιουλίου ,βστ'
Φυσάει μανιασμένα από χθες αυτές τις ώρες.
Ετοίμαζα ένα ποστ για τις γλώσσες και το πρωί που έφτασα στο σπίτι, έλαβα αυτό το e-mail από τον Γιώργο στο Παλέρμο.
Όλες αυτές τις μέρες, μου ερχόταν στο νου αυτό που μας είχε πει για τον πολυετή πόλεμο του Λιβάνου:
"Οι γενιές που τον ζήσανε δε μπορούν να τον παραβλέψουν. Είναι κατεστραμμένες. Η ελπίδα είναι στην επόμενη γενιά"
Περιέγραφε καταστάσεις και σκηνές που ο νους μου ακόμα δε μπορεί να συλλάβει.
Επειδή το κείμενο ήταν γραμμένο στα αγγλικά, το μεταφράζω:
ελέγξτε αυτό το site: http://www.fromisraeltolebanon.org
και
Παρακαλώ πηγαίνετε στο http://julywar.epetition.net
και υπογράψτε την αίτηση "Σώστε τους Λιβανέζους Πολίτες" και προωθήστε αυτή την πρόσκληση στους φίλους σας.
Οι Λιβανέζοι πολίτες βρέθηκαν υπό συνεχή επίθεση από την πολιτεία του Ισραήλ για πολλές ημέρες. Η Πολιτεία του Ισραήλ, αψηφώντας τους διεθνείς νόμους και τη Συνθήκη της Γένοβας, εξαπολύει μια θαλάσσια και εναέρια πολιορκία με στόχο το σύνολο του πληθυσμού της χώρας. Αθώοι πολίτες του Λιβάνου τιμωρούνται συνολικά από την πολιτεία του Ισραήλ σε επιτηδευμένες πράξεις τρομοκρατίας όπως περιγράφονται στο Άρθρο 33 της Συνθήκης της Γενεύης.
Για όσους γνωρίζουν καλύτερα την αγγλική, ιδού το κείμενο:
check this site:http://www.fromisraeltolebanon.org
and
Please go to http://julywar.epetition.net and sign the Save the Lebanese
Civilians Petition and forward this invitation to your friends.
Lebanese civilians have been under the constant attack of the state of
Israel for several days. The State of Israel, in disregard to international
law and the Geneva Convention, is launching a maritime and air siege
targeting the entire population of the country. Innocent civilians are being
collectively punished in Lebanon by the state of Israel in deliberate acts
of terrorism as described in Article 33 of the Geneva Convention.
http://julywar.epetition.net
palermo july 2006
Ακολουθώντας την παρότρυνση για προώθηση της πρόσκλησης, χωρίς διάθεση σχολιασμού ή κριτικής άποψης, σας κοινοποίησα το παραπάνω.
Το μόνο που θα ήθελα να επισημάνω είναι πως το site http://www.fromisraeltolebanon.org έχει κάποιες εικόνες που θα ήθελα να μην αντικρίσω. Ακόμα περισσότερο, να μην υπάρξουν.
Είναι φρικαλέες και ας μην εκτεθεί κάνεις στη θέα τους εν άγνοιά του.
4:44 π.μ.
Παρασκευή, κα΄ Ιουλίου ,βστ'
Φυσάει μανιασμένα από χθες αυτές τις ώρες.
Δευτέρα 3 Ιουλίου 2006
Ένωση
...
-Vedle, dijo Albanio, posando su mano sobre el hombro de Choco. Está tan despojado de todo, de todo lo que no sea su cuerpo y su alma, que no es posible mayor desnudez. Por no tener, ni siquiera tiene padres. ¿Dónde come? ¿Dónde duerme? ¿Es que come o duerme, en verdad? Lo único que posee, y eso no le posee a él, sino que es él, es su gracia; y aun ésta la perderá, una vez hecho hombre. Pero no por eso dejará ser él, como nosotros hemos dejado de ser los que fuimos. Porque su alma quedará intacta, sosteniéndole.
No sé qué le envidio más, si su juventud, su gracia o su miseria. ¿Puede hablarse de miseria ahí? Su miseria me hace tener en horror mis propiedades. Cuando tenemos afecto a una criatura, queremos ser como esa criatura, queremos ser esa criatura. ¡Ah, no poseer nada, como si se poseyera todo! Ésa es su libertad.
...
...
-Δες τον, είπε ο Αλβάνιο, βάζοντας το χέρι του πάνω στον ώμο του Τσόκο. Είναι τόσο λεηλατημένος από όλα, από όλα όσα δεν θα ήταν το κορμί και η ψυχή του, που μεγαλύτερη γύμνια δεν είναι δυνατή. Από την ανέχειά του δεν έχει καν γονείς. Πού τρώει; Πού κοιμάται; Τρώει και κοιμάται μήπως στ' αλήθεια; Το μοναδικό που κατέχει, κι αυτό δεν τον κατέχει, αλλά απλά το έχει, είναι η χάρη του: κι αυτή ακόμη θα την χάσει, μόλις γίνει πια άνδρας. Δεν θα είναι όμως λόγος για να πάψει να είναι ο εαυτός του, όπως εμείς που πάψαμε να είμαστε εκείνοι που ήμασταν. Γιατί η ψυχή του θα μείνει ανέγγιχτη, στηρίζοντάς τον.
Δεν ξέρω τι του ζηλεύω πιο πολύ, τα νιάτα του, τη χάρη του ή την αθλιότητά του. Μπορεί κανείς να μιλάει για αθλιότητα εδώ; Η αθλιότητά του με κάνει να νιώθω φρίκη για την ιδιοκτησία μου. Όταν αισθανόμαστε στοργή για ένα πλάσμα, θέλουμε να είμαστε αυτό το πλάσμα. Αχ! το να μην κατέχει κανείς τίποτε, σαν να τα κατείχε όλα. Αυτή είναι η λευτεριά του.
...
Ξέμεινα να συλλογιέμαι τούτα τα λόγια στο ποίημα του Θερνούδα αυτό το απόγευμα.
Είπα να τα μοιραστώ μαζί σας.
Δε θα γράψω τις σκέψεις μου.
Αφήνω τον καθένα να κάνει τις δικές του.
Θα γράψω μόνο ότι το απόσπασμα είναι από το ποίημά του "Ιδιοκτησίες" (Propiedades).
Ανήκει στο έργο του "Παραλλαγές πάνω σε μεξικάνικο θέμα" (Variaciones sobre Tema Mexicano) και η μετάφραση είναι του Αντώνη Κουτσουραδή, από τη δίγλωσση έκδοση των εκδόσεων Ίκαρος. Τον οποίο (Αντώνη Κουτσουραδή) ευχαριστώ που μου έκανε τις πρώτες συστάσεις με το έργο του ποιητή.
-Vedle, dijo Albanio, posando su mano sobre el hombro de Choco. Está tan despojado de todo, de todo lo que no sea su cuerpo y su alma, que no es posible mayor desnudez. Por no tener, ni siquiera tiene padres. ¿Dónde come? ¿Dónde duerme? ¿Es que come o duerme, en verdad? Lo único que posee, y eso no le posee a él, sino que es él, es su gracia; y aun ésta la perderá, una vez hecho hombre. Pero no por eso dejará ser él, como nosotros hemos dejado de ser los que fuimos. Porque su alma quedará intacta, sosteniéndole.
No sé qué le envidio más, si su juventud, su gracia o su miseria. ¿Puede hablarse de miseria ahí? Su miseria me hace tener en horror mis propiedades. Cuando tenemos afecto a una criatura, queremos ser como esa criatura, queremos ser esa criatura. ¡Ah, no poseer nada, como si se poseyera todo! Ésa es su libertad.
...
...
-Δες τον, είπε ο Αλβάνιο, βάζοντας το χέρι του πάνω στον ώμο του Τσόκο. Είναι τόσο λεηλατημένος από όλα, από όλα όσα δεν θα ήταν το κορμί και η ψυχή του, που μεγαλύτερη γύμνια δεν είναι δυνατή. Από την ανέχειά του δεν έχει καν γονείς. Πού τρώει; Πού κοιμάται; Τρώει και κοιμάται μήπως στ' αλήθεια; Το μοναδικό που κατέχει, κι αυτό δεν τον κατέχει, αλλά απλά το έχει, είναι η χάρη του: κι αυτή ακόμη θα την χάσει, μόλις γίνει πια άνδρας. Δεν θα είναι όμως λόγος για να πάψει να είναι ο εαυτός του, όπως εμείς που πάψαμε να είμαστε εκείνοι που ήμασταν. Γιατί η ψυχή του θα μείνει ανέγγιχτη, στηρίζοντάς τον.
Δεν ξέρω τι του ζηλεύω πιο πολύ, τα νιάτα του, τη χάρη του ή την αθλιότητά του. Μπορεί κανείς να μιλάει για αθλιότητα εδώ; Η αθλιότητά του με κάνει να νιώθω φρίκη για την ιδιοκτησία μου. Όταν αισθανόμαστε στοργή για ένα πλάσμα, θέλουμε να είμαστε αυτό το πλάσμα. Αχ! το να μην κατέχει κανείς τίποτε, σαν να τα κατείχε όλα. Αυτή είναι η λευτεριά του.
...
Ξέμεινα να συλλογιέμαι τούτα τα λόγια στο ποίημα του Θερνούδα αυτό το απόγευμα.
Είπα να τα μοιραστώ μαζί σας.
Δε θα γράψω τις σκέψεις μου.
Αφήνω τον καθένα να κάνει τις δικές του.
Θα γράψω μόνο ότι το απόσπασμα είναι από το ποίημά του "Ιδιοκτησίες" (Propiedades).
Ανήκει στο έργο του "Παραλλαγές πάνω σε μεξικάνικο θέμα" (Variaciones sobre Tema Mexicano) και η μετάφραση είναι του Αντώνη Κουτσουραδή, από τη δίγλωσση έκδοση των εκδόσεων Ίκαρος. Τον οποίο (Αντώνη Κουτσουραδή) ευχαριστώ που μου έκανε τις πρώτες συστάσεις με το έργο του ποιητή.
Κυριακή 2 Ιουλίου 2006
Διακοπές
Ο μήνας ξεκίνησε με διακοπές.
Πέραν του ότι βρίσκομαι σε άδεια, έχω διακόψει από τη δουλειά μου, διακόπτω συχνά και από τις εργασίες για χάρη των οποίων πήρα την άδεια.
Ο λόγος, οι διακοπές και του ρεύματος αυτές τις μέρες.
Βέβαια, αυτό δεν είναι ένα κείμενο απόγνωσης.
Υπάρχουν πολύ χειρότερα προβλήματα για να κλαίγομαι εγώ.
Σοβαρά προβλήματα, επικίνδυνες καταστάσεις, και όχι η έλλειψη ενός εκτυπωτή μονάχα.
Δεν έχω και καμιά μανιβέλα στον υπολογιστή.
Τεχνολογία σου λέει ο άλλος...
Ίσως να πρέπει να πάρω έναν να δουλεύει με γκαζάκι,
με μπαταρίες υγρών καυσίμων, ή τηγανόλαδο.
09:11 π.μ.
β' Ιουλίου ,βστ'
(Χρόνια πολλά Άγγελε)
Ευτυχώς φυσάει
Θα έπρεπε να μεταφράσω τα παραπάνω κείμενα των υπερσυνδέσεων,
μα πρέπει να επιστρέψω στον εκτυπωτή μου.
Ζητώ συγνώμη για αυτή την προχειρότητα από τους μη αγγλομαθείς.
Πέραν του ότι βρίσκομαι σε άδεια, έχω διακόψει από τη δουλειά μου, διακόπτω συχνά και από τις εργασίες για χάρη των οποίων πήρα την άδεια.
Ο λόγος, οι διακοπές και του ρεύματος αυτές τις μέρες.
Βέβαια, αυτό δεν είναι ένα κείμενο απόγνωσης.
Υπάρχουν πολύ χειρότερα προβλήματα για να κλαίγομαι εγώ.
Σοβαρά προβλήματα, επικίνδυνες καταστάσεις, και όχι η έλλειψη ενός εκτυπωτή μονάχα.
Δεν έχω και καμιά μανιβέλα στον υπολογιστή.
Τεχνολογία σου λέει ο άλλος...
Ίσως να πρέπει να πάρω έναν να δουλεύει με γκαζάκι,
με μπαταρίες υγρών καυσίμων, ή τηγανόλαδο.
09:11 π.μ.
β' Ιουλίου ,βστ'
(Χρόνια πολλά Άγγελε)
Ευτυχώς φυσάει
Θα έπρεπε να μεταφράσω τα παραπάνω κείμενα των υπερσυνδέσεων,
μα πρέπει να επιστρέψω στον εκτυπωτή μου.
Ζητώ συγνώμη για αυτή την προχειρότητα από τους μη αγγλομαθείς.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)