Αν και όλα τα κείμενα της με κινούν προς έναν ωραίο και εποικοδομητικό τρόπο σκέψης, απόψε (εχθές το βράδυ) στάθηκα στα λόγια που βάζει στο στόμα ενός ήρωα της πρώτης ιστορίας από τις "ιστορίες από την γεοθάλασσα".
(Ο λόγος για την Ούρσουλα Λε Γκεν και το πέμπτο από τα βιβλία της με γενικότερο τίτλο "το έπος της γεοθάλασσας")
Δε θέλω να το σχολιάσω, απλά να το μοιραστώ.
"Trust," the young man said. "Yes. But against— Against them?— Gelluk's gone. Maybe Losen will fall now. Will it make any difference? Will the slaves go free? Will beggars eat? Will justice be done? I think there's an evil in us, in humankind. Trust denies it. Leaps across it. Leaps the chasm. But it's there. And everything we do finally serves evil, because that's what we are. Greed and cruelty. I look at the world, at the forests and the mountain here, the sky, and it's all right, as it should be. But we aren't. People aren't. We're wrong. We do wrong. No animal does wrong. How could they? But we can, and we do. And we never stop."
"Εμπιστοσύνη," είπε ο νεαρός άνδρας.
"Ναι. Μα ενάντια -Ενάντιά τους;-
Ο Γκέλλουκ χάθηκε. Ίσως ο Λούζεν πέσει τώρα.
Θα κάνει αυτό οποιαδήποτε διαφορά;
Θα λευτερωθούν οι σκλάβοι;
Οι ζητιάνοι θα φάνε;
Θα αποδοθεί δικαιοσύνη;
Θαρρώ πως υπάρχει ένα κακό μέσα μας, στην ανθρωπότητα.
Η εμπιστοσύνη το αρνείται.
Το υπερπηδά. Υπερπηδά το χάσμα.
Μα αυτό είναι εκεί.
Και ό,τι κάνουμε τελικά υπηρετεί το κακό,
γιατί αυτό είμαστε. Φθόνος και σκληρότητα.
Κοιτάζω την πλάση,
τα δάση και το βουνό εδώ, τον ουρανό,
και είναι όλα καλά, όπως θά 'πρεπε.
Μα εμείς δεν είμαστε.
Ο κόσμος δεν είναι.
Σφάλουμε. Κάνουμε κακό.
Κανένα ζωντανό δεν κάνει κακό.
Πώς θα μπορούσε;
Μα εμείς μπορούμε,
και το κάνουμε.
Και ποτέ δεν παύουμε."
Το τι γράφει αμέσως μετά, θα το μοιραστώ αργότερα.
Δε θέλω να νομίσετε όμως πως αυτό πρεσβεύει η συγγραφέας.
Ούτε το αντίθετο.
Όπως δεν πρεσβεύει ο Ντοστογιέφσκι (απλά εικάζω) τα όσα σκληρά, μα τόσο τεκμηριωμένα, λέει ο Ιβάν στον Αλεξέι Καραμαζώφ.
02:22
Κυριακή, κβ' Απριλίου ,βζ'
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου