Στις δυο του μήνα ήταν του πατρός μου η γενέθλια,
στη μνήμη του λοιπόν.
Σκεφτόμουν τις ημέρες που περάσαν,
σκέψεις που κύκλους κάνουν με τις εποχές:
"Από το που θα ακούσεις μιαν αλήθεια
ίσαμε το να την νιώσεις,
σα να ξελεφτερώσουνε πουλί για να το πιάσεις,
μπορεί πολύς καιρός και χρόνος να ξεφύγουν."
12:19 π.μ.
ιε' Φλεβάρη ,βη'
Πότε καλά, πότε παγωμένα,
πότε και τα δυο μαζί.
Με ένα κρύωμα
να με ταλανίζει μέρες.
2 σχόλια:
Κανένας για ένα ζεστό τσαγάκι... μια σουπίτσα... μια εντριβούλα; Κανείς;
Ψυχή μου, περαστικουλια...
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
το πράσινο δωμάτιο..
http://mymajestyroom.blogspot.com
καλησπέρα
Δημοσίευση σχολίου