ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ
Δεν αγοράζουμε εφημερίδες την επόμενη Κυριακή 3/2, σαν στοιχειώδη
ένδειξη διαμαρτυρίας για την καταστρατήγηση των νόμων της πολιτείας
παθητική στάση της Ελληνικής κοινωνίας που δεν προβάλει καμία αντίσταση.
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΤΕ ΤΟ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ ΤΟ
Και μου γεννήθηκαν κάποιες απορίες σε σχέση με αυτό, που ήθελα να μοιραστώ.
Απάντησα στον αποστολέα λοιπόν ως εξής (ακολουθεί το απαντητικό e-mail μου):
Πολύ ωραίοι οι λόγοι που περιγράφεις ως αιτίες για την συγκεκριμένη μορφή διαμαρτυρίας (όνομα αποστολέα),
Ποιος/α είναι ο/η (όνομα αποστολέα);
Αυτή η κίνηση, είναι πρόταση του/της ιδίου/ας, ή συμπαράσταση στην πρόταση κάποιου άλλου;
Διεκδικεί κάποιος την πατρότητα της πρότασης και, εν τέλει, κίνησης;
(Δεν μπορούσα να παραβλέψω τον πρώτο πληθυντικό στην διατύπωση της διαμαρτυρίας.
Υποδηλώνει την σύσταση κάποιας ομάδας;
κάποια ιδιότητα των συμμετεχόντων στην διαμαρτυρία;
Τίποτα από όλα αυτά, παρά την συναίνεση στις (αντι)θέσεις της διαμαρτυρίας;)
Αν ισχύει το δεύτερο (πρόταση κάποιου άλλου), ποιος είναι αυτός;
Γιατί την Κυριακή (μόνο);
Γιατί όχι (και) κάποια άλλη μορφή διαμαρτυρίας;
(Όνομα αποστολέα), είσαι κάποιος άγνωστος/η που στέλνει ένα e-mail και προτείνει ενός είδους διαμαρτυρία.
Και αυτό, ώστε η διαμαρτυρία στην οποία θα συμμετάσχω, να μην είναι εξίσου παθητική με την "στάση της ελληνικής κοινωνίας που δεν προβάλλει καμία αντίσταση",
Αν και η αναγνωσιμότητά του είναι (φαντάζομαι) μηδαμινή, αν επιθυμείς η απάντησή σου πάνω στα ερωτήματά μου να απευθυνθεί σε πάνω από ένα άτομο (τον υποφαινόμενο) μπορείς να την κάνεις ως σχόλιο εκεί. (exirio.blogspot.com).
ευχαριστώ για το χρόνο και το ενδιαφέρον σου
να μου στείλεις το e-mail που μου έστειλες,
ακόμα κι αν δε μου απαντήσεις.
5 σχόλια:
Δεν είμαι ανώνυμη.
Δεν υπάρχει πατρότητα για αυτήν την διαμαρτυρία.
Δεν σκοπεύω να αναλύσω τους λόγους αυτής της διαμαρτυρίας. Ο καθένας μπορεί να βρει τους δικούς του μιας και νομίζω ότι είμαστε σκεπτόμενοι άνθρωποι. Αυτό είναι και μια στάση πέρα από κάθε πατρονάρισμα.
Η επιλογή αυτού του τρόπου διαμαρτυρίας φαντάζομαι είναι τυχαία ! Και γιατί όχι ; Ας σταματήσουμε τις κουβέντες κι ας δράσουμε. Δεν πρόκειται για οργανωμένη επίθεση κατά του τύπου. Αυτό ας το αναλάβουν άλλοι. Δυστυχώς στην Ελληνική κοινωνία που ζούμε συνήθως αυτοί οι άλλοι είναι που διεκδικούν προς ώφελός τους την όποια πατρότητα των ιδεών. Σίγουρα ο παθητικός χρειάζεται τον "καθοδηγητή" του...
Ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σου και ελπίζω την Κυριακή να μη σε συναντήσω σε κανένα περίπτερο...
Δέσποινα, θα ξεκινήσω από το τέλος:
Πάντα φροντίζω να απαντάω σε e-mail που λαμβάνω, αφού δεν είναι spam ή ενημερωτικά/non-reply.
Υποθέτω πως, ακόμα και να πάω σε περίπτερο την Κυριακή, δε θα συναντηθούμε.
Θα πρέπει να ομολογήσω (και φαντάζομαι πως συμφωνείς κι εσύ) πως οι απορίες μου διασαφηνίστηκαν εν μέρει.
Θα διαφωνήσω κάθετα με τη δήλωση ότι ο παθητικός χρειάζεται τον "καθοδηγητή" του. Ο "καθοδηγητής" δεν έχει να προσφέρει τίποτα έναντι της παθητικότητάς, παρά μόνο προς όφελος της. Είναι ενάντιο επίσης στην σημασία του "μια στάση πέρα από κάθε πατρονάρισμα".
Να δράσουμε, Δέσποινα.
Ακόμα περισσότερο, να δράσουμε χωρίς να αναλωνόμαστε σε πολλές κουβέντες.
Αλλά πριν και κατά τη διάρκεια της δράσης, να γνωρίζουμε γιατί δρούμε όπως δρούμε και που αποσκοπεί η δράση μας. Να επιλέγουμε τον τρόπο δράσης μας σύμφωνα με τις συνθήκες, τα μέσα και τον στόχο μας.
Να μην αναλισκόμαστε, αντί στη χώρα της απάθειας, στη χώρα της τυφλής πράξης.
Αν δεν πρόκειται για οργανωμένη επίθεση, πως ονομάζεις την προώθηση, την δημοσίευση, τον σχολιασμό ενός e-mail διαμαρτυρίας προς έναν αριθμό αγνώστων (γιατί δεν ισχυρίστηκα πως είσαι ανώνυμη, αλλά σαφέστατα από τη διεύθυνση του mail σου μου ήσουν άγνωστη) ατόμων προσωπικά και την παρότρυνση να πράξουν το ίδιο, παρά μέθοδο και οργάνωση;
Και πώς ονομάζεις την αποχή από την αγορά εφημερίδων, παρά οικονομική (τουλάχιστον) επίθεση προς εφημερίδες;
Ποιοι "άλλοι" είναι αυτοί που συμφωνούμε να τους αφήνουμε να αναλάβουν αυτό που εμείς οι ίδιοι επιχειρούμε (την οργανωμένη επίθεση κατά του τύπου), δρώντας και όντας προβληματισμένοι με την παθητική στάση της ελληνικής κοινωνίας;
Συμφωνώ πως ο καθένας μπορεί να βρει λόγους για μια διαμαρτυρία για την καταστρατήγηση των νόμων και της δημοσιογραφικής δεοντολογίας, την στάση της Ε.Σ.Η.Ε.Α., τόσο τώρα, όσο και στο παρελθόν, όσο και την παθητικότητα της ελληνικής κοινωνίας.
Παρ' όλα αυτά, περιμένω από κάποιον που μου προτείνει μία δράση και με σέβεται ως σκεπτόμενο ον. Να μην αφήνει στην τύχη την επιλογή της δράσης, ούτε να αρνείται να αναλύσει τους λόγους που μου προτείνει αυτή τη δράση.
Ως σκεπτόμενος άνθρωπος, θέτω υπό σκέψη και θεώρηση κάθε πρόταση.
Παρακαλώ (εσένα και οποιονδήποτε άλλο επιθυμεί να μου προτείνει οποιαδήποτε δράση) να είσαι έτοιμη και πρόθυμη να μου εξηγήσεις, να με κάνεις να έχω πλήρη κατανόηση της πρότασής σου.
Αλλιώς, να με σεβαστείς και να μη μου απευθύνεις το λόγο.
όσον αφορά τον παθητικό και τον καθοδηγητή εννοώ ότι ο ένας ρόλος γεννά τον άλλον, όπως σε μια σχέση π.χ., όπως αυτό που λέμε ότι έχουμε την κυβέρνηση που μας αξίζει...
όσο αφορά τα υπόλοιπα δεν είμαι εγώ που δημοσίευσα πρώτη το κείμενο.
δεν καταλαβαίνω γιατί νιώθεις ότι δεν σε σέβομαι που σου στέλνω αυτό το e-mail (που εξάλλου δίνεις στο προφίλ σου).
φαντάζομαι γράφοντάς μου αυτά, πόσο θα υποφέρεις με αυτά που συμβαίνουν γύρω μας.
δεν είμαι πολιτικός και βαριέμαι τις αναλύσεις. αν εσένα σου αρέσουν κάνε εσύ μια πρόταση.
δεν καταλαβαίνω γιατί όλη αυτή η συζήτηση ! γι αυτό ας σταματήσω εδώ.
Φαίνεται πως η επικοινωνία μας κάπου χωλαίνει.
Δεν σου έδωσα, δυστυχώς, να καταλάβεις πως δεν έχω πρόβλημα με το να μου στείλει κάποιος e-mail. Το πρόβλημα έγκειται στο γεγονός ότι χρησιμοποιείς το e-mail για να έρθεις σε επαφή μαζί μου και να μου προωθήσεις μία πρόταση/ιδέα που η ίδια δεν στηρίζεις, δεν τεκμηριώνεις, δεν δικαιολογείς.
Επιθυμώ ο καθένας να έχει τη δυνατότητα να επικοινωνήσει μαζί μου (εξ ου και η δημοσίευση της διεύθυνσής μου, και η αναγραφή του πραγματικού ονόματός μου), αλλά αυτό δε σημαίνει ότι επιθυμώ εξίσου ο καθένας να μου στέλνει ο,τι νά 'ναι. Η διαφορά αυτών των δύο είναι τεράστια.
Το να είσαι πολιτικός (φαντάζομαι εννοείς να το κάνεις κύρια ασχολία) δεν είναι απαραίτητη συνθήκη για να ασχολείσαι με τα κοινά, όπως εξάλλου το κάνεις, προωθώντας ένα πολιτικού περιεχομένου κείμενο σαν το παραπάνω. Όπως δε χρειάζεται παραδείγματος χάριν να είσαι ηθοποιός ή σκηνοθέτης για να διαβάσεις Γκροτόφσκι, ή συγγραφέας, ή κριτικός για να διαβάσεις ένα βιβλίο, ή δημοσιογράφος, για να ενημερωθείς για τα κοινά.
Το μόνο που χρειάζεται, είναι το ενδιαφέρον. Το ενδιαφέρον αυτό που κάνει τα πράγματα και τα πρόσωπα να αποκτούν σημασία και να μην είναι βαρετά.
Εύχομαι να σου ξεκαθάρισα τον λόγο όλης αυτής της συζήτησης.
Καλά να είσαι.
Απλά θα συμφωνήσω με τη γνώμη, ανάλυση και τοποθέτηση του ioanni.
Απαιτείται ωριμότερος, ουσιαστικότερος και πολύ πιο δραστικός τρόπος σκέψης και δράσης, ενάντια σε προβλήματα και τακτικές που ενοχλούν.
Δημοσίευση σχολίου