Το χρώμα των ματιών Μέρος ΙV

Πέρασαν ώρες, και μέρες που έννοιωθα πως αυτή η ενότητα που απ' τις σκέψεις μου δημιουργήθηκε γύρω απ' τα μάτια δεν είχε κλείσει. Και σάμπως μου φαίνεται πως δεν είναι γραφτό της να κλείσει και ποτέ. Πώς να εξαντλήσεις σε δυο γραμμές, σε χίλιες, κι ακόμα πιο πολλές την περιγραφή όλης της γης, της θάλασσας και τ' ουρανού; Στου κάθε ανθρώπου τη ματιά, στα μάτια του, ολάκερος ένας κόσμος βρίσκεται. Και σαν κάνεις να τον δεις, μπορείς να χαθείς εντός του.

Με πόση αφέλεια αλήθεια έγραψα πως αυτού ή του άλλου τα μάτια γαλάζια, καστανά ή πράσινα είναι! Μπορείς να δώσεις ένα χρώμα για τα μάτια ενός ανθρώπου; Μπορείς να περιγράψεις το χρώμα του ουρανού, αν το πεις γαλανό; Το χρώμα της χλόης, αν την πεις πράσινη; Το χρώμα ενός λουλουδιού; Της θάλασσας; Μπορείς με μια λέξη να τα περιγράψεις;

Μόνο αν αδιάφορα κοιτάξεις και ακροθιγώς περιγράψεις, θα χωρέσεις σε μια λέξη μόνο, σε ένα όνομα, αυτό το μοναδικό χρώμα των όμορφων όντων που μας περιστοιχίζουν.
Γιατί του κάθε ενός το χρώμα, θα πρέπει να περιγραφεί ο τόπος, ο χρόνος, τί είναι και με τί μοιάζει. Με την αντανάκλαση πάνω του τού φωτός ποια πνεύματα εγείρονται και ποιο τραγούδι τραγουδούν; Ποια εποχή αναβιώνει;

Αλέξανδρε, κάπου έγραψες πως όλα είναι θέμα χρόνου, ακόμα και το χρώμα των ματιών.
Το πόσο δίκιο έχεις, το είδα στα μάτια των αγαπημένων μου!

Τετάρτη, ιε' Φλεβάρη ,βστ'
02:00 π.μ.

Χειμώνας ηλιόλουστος.