Ανασκαφές

Ψάχνοντας άλλα κι άλλα βρήκα ένα άτιτλο από το Γενάρη του 2001 σε ένα χαρτί, σχεδόν διαλυμένο, και μ' άρεσε. Το περίσωσα το λοιπόν.
Ωραία να ξανανακαλύπτεις και να εκπλήσσεσαι:

Το πέπλο του έρωτα σαν ντύνω το κορμί σου,
ποια καλονή την ομορφιά σου δε ζηλεύει;
Αυτή η χαρά που το στομάχι μου παιδεύει
είναι στεφάνι που σου πρέπει στα μαλλιά.

Ακούς καρδιά τη μουσική σαν τραγουδάει;
Μα, πιο πολύ, ακούς την σα σιγεί;
Η μεγαλειότητα μου παίρνει την πνοή.
Δώσ' την μου πίσω, δώσ' τη μ' ένα σου φιλί.

Το πέπλο του έρωτα σαν ντύνω το κορμί σου,
τα άνθη γύρω σου ανθίζουν να σε φτάσουν.
Μα όσα άνθη κι αν ερθούνε κι αν περάσουν,
θά 'ναι στεφάνι στα ξανθά σου τα μαλλιά.

Νωρίς το βράδυ,
Τετάρτη, λα' Ιανουαρίου ,βα'